SIDN, Stichting Internet Domeinregistratie Nederland, organiseert een panel over de praktijken en ervaringen die mensen en bedrijven hebben met het verhandelen van .nl domeinnamen.
We hebben nogal wat om over te praten over dit onderwerp. Zowel vanuit het perspectief van een stichting met als missie het bevorderen van kennisdeling en samenwerking. Als ook vanuit het zakelijke perspectief van het omgaan met domeinnaamregistraties, de registrar wetgeving uit de jaren negentig.
In de ideale wereld wanneer een bedrijf een bedrijfs- of productspecifieke website wil hebben, kan men daarvoor een domeinnaam registreren. Er wordt een kleine vergoeding betaald voor de daaraan verbonden kosten. Maar in de echte wereld is dit veel gecompliceerder; domeinnamen zijn eindig; dit zorgt al voor regionale problemen. Het is heel gewoon dat een enkele stad, provincie of land meerdere bedrijven heeft met een vergelijkbare naam. Een voorbeeld hiervan zijn 7 bakkerijen in één land die eigendom zijn van meneer of mevrouw Jones. Drie hebben gekozen voor Jones Baking Company, twee voor Jones Baked Goods, één heeft gekozen voor Bread by Jones en de laatste heeft gekozen voor Bread and Cookies. Het is echter slechts mogelijk om één jones-baking-company.com of breadbyjones.com te registreren. Men kan streepjes toevoegen of weglaten, maar dat zal de duidelijkheid van het domein niet vergroten en zal er hoogstwaarschijnlijk toe leiden dat mensen de verkeerde website bezoeken. Men kan afwijken naar een topleveldomein van een ander land, maar dat zorgt vaak voor nog grotere problemen die opgelost moeten worden. Dit geldt met name voor het .com topleveldomein. Ooit was het bedoeld voor commerciële websites in de Verenigde Staten, maar al snel werd het 's werelds meest gewilde topleveldomein. Om deze problemen te ondervangen, zijn er veel extra topleveldomeinen bij gemaakt. De adoptie van deze nieuwe domeinen verloopt echter moeizaam. Sommige hebben zelfs een slechte reputatie omdat ze meestal door schimmige websites gebruikt worden.
Een oplossing is om een domeinnaam aan te schaffen die al in gebruik is. Bijvoorbeeld: Jones Baking Company, een succesvol bedrijf in New York City, kan contact opnemen met Jones Baking Company in Memphis en 15.000 USD aanbieden om het domein jones-bread.com te kopen. Wij vinden dit een voorstel vanuit goede bedoelingen. De eigenaar van de bakkerij in Memphis kan ja of nee zeggen, of een tegenvoorstel doen. Na heen en weer onderhandelen heeft het bedrijf uit New York City de domeinnaam die ze wensen en heeft het bedrijf uit Memphis de middelen om hun winkel te renoveren. Of, als de onderhandelingen mislukken, heeft het bedrijf uit Memphis nog steeds zijn domeinnaam en heeft het bedrijf uit New York City de mogelijkheid te kijken naar een andere domeinnaam. Dit is echter vaak niet hoe het gaat.
Gelukkig bijna iets uit het verleden, maar voorheen een zeer prominent probleem. Vooral in de jaren negentig was dit een groot probleem. In de begindagen van het internet waren er weinig technische maatregelen om diefstal te voorkomen; EPP codes en domein vergrendelingen werden geïntroduceerd om diefstal te voorkomen. Een ander probleem waren onbetrouwbare onethische domein registrars. Tegenwoordig worden de meeste domeinnamen gestolen doordat de domeinhouder het slachtoffer is geworden van een scammer, door onvoldoende technische kennis of doordat vergeten is de jaarlijkse verlengingskosten op tijd te betalen en vervolgens niet snel genoeg heeft gehandeld terwijl de domeinnaam in quarantaine werd gehouden.
Dit was en is nog steeds een groot probleem. Zowel particulieren als bedrijven proberen zoveel mogelijk goede domeinnamen te registreren als ze kunnen bedenken en zich kunnen veroorloven. Sommige hebben honderdduizenden domeinnamen. Sommigen hebben geautomatiseerde systemen gebouwd die miljoenen domeinnamen in de gaten houden om ze binnen enkele minuten te claimen wanneer ze worden vrijgegeven.
Deze hoarders doen het voor het geld; hun gedrag en motieven zijn hetzelfde als van ransomware aanvallers. Als ze jones-bread.com kunnen bemachtigen, zullen ze het niet verkopen aan de Jones Baking Company in Memphis met één winkel. Ze wachten (oneindig lang) op Jones Baking Company in New York City, welke 30 winkels en mogelijk USD 1.000.000,00 kan en wil betalen. Of beter nog: ze wachten op een mogelijk toekomstig (inter)nationaal bakkersbedrijf dat mogelijk 100.000.000,00 kan en wil betalen. Dit leidt tot een groot aantal domeinnamen die decennialang voor iedereen onbruikbaar zijn.
Natuurlijk zijn er ook legitieme bureaus die betrokken zijn bij domeinhandel. Wie momenteel een domein bezit waar men tegenwoordig minder nut voor heeft, kan een bureau vragen om te helpen. Deze bureaus kunnen adviseren over de verkoop- of aankoopprijs, helpen bij het adverteren voor de verkoop van de domeinnaam, onderhandelen over de verkoopprijs en helpen bij het opstellen van een contract om zowel koper als verkoper te beschermen. Er kan bijvoorbeeld een bureau worden gevraagd om te proberen de domeinnaam jones-bread.com te verkopen. Het bureau kan meerdere tactieken inzetten om een koper te vinden. Het kan de domeinnaam op een handelsplatform plaatsen of het kan proberen actief te zoeken naar een geïnteresseerd lokaal bedrijf.
Wij bieden meerdere domeinnaamservices aan. In tegenstelling tot een registrar, helpen wij met het kiezen en verkrijgen van een domeinnaam, en verzorgen daarna het volledige technische beheer. Hiernaast kunnen we helpen met het terug in eigendom krijgen van een verloren domeinnaam, met het verhuizen van domeinen en met alle technische handelingen nodig voor het online krijgen hiervan. We bieden ook voorlichting over en hulp bij de ontwikkeling van het internet door te discusseren over technische, sociale en politieke veranderingen.