ASK-Solutions

Volg onze strijd voor Right to Repair

De EU neemt meer maatregelen op het gebied van Recht op reparatie. Er wordt meer wetgeving voorgesteld om weg te komen van de massaconsumptie, de vervangsamenleving en het fabrikanten lockin ecosysteem. Door de EU wetgevers wordt er meer waarde toegekend aan niet alleen recycling, maar ook aan herbestemming, hergebruik en reparatie, om de impact van het moderne leven op ons milieu te verminderen. Het is simpelweg niet genoeg om onze CO2 voetafdruk te verkleinen door energiebronnen te vervangen. De sleutel is ons gedrag en onze acceptatie van hoe de zaken evolueren met de semi kunstmatige groei van de grote industrie. Het energieverbruik per individu is de afgelopen decennia bijna exponentieel gegroeid. Daarnaast recyclen nu veel minder in vergelijking met bijvoorbeeld de jaren negentig. Niet omdat recycling is afgenomen, maar omdat, met name elektronische apparaten door materiaalkeuze minder recyclebaar geworden zijn. Waarbij ook de levensduur van apparatuur en andere producten sterk is afgenomen. Daarbij is ook reparatie moeilijker geworden door keuzes van de fabrikant, er is vaak geen optie om een product te repareren buiten de beperkte fabrieksgarantie of verlengde serviceperiode. Deze opties ontbreken omdat:

• De fabrikant geen reparatiediensten meer aanbiedt of nooit heeft aangeboden.
• De fabrikant het moeilijk maakt om een externe reparatiedienst aan te bieden door het achterhouden van informatie, en het moeilijk of onmogelijk maken van het inkopen van onderdelen en gereedschappen.
• Door het sluiten van contracten zorgen fabrikanten ervoor dat anders generieke en voorheen vrij verkrijgbare onderdelen aan niemand anders verkocht worden dan aan hen.
• Door het sluiten van contracten zorgen fabrikanten ervoor dat generieke onderdelen voorzien worden van aangepaste markeringen en serienummers. Waarbij de instructie gegeven word, om als derde partijen om deze onderdelen vragen, ze door te verwijzen naar de originele fabrikant van het apparaat waar het onderdeel in zit. Welke vervolgens aanstuurd op algehele vervanging en meestal weigerd om met een onafhankelijk reparateur te praten.

Consciëntieusheid

Er is ook een verandering in de samenleving; we reizen meer, wonen verder weg van onze werkplek, opleiding en winkels. We worden meer gedreven door gebruiksgemak dan door duurzaamheid. Een goed voorbeeld zijn apparaten in standby stand. Waar in de jaren tachtig een gemiddeld westers huishouden ongeveer twee apparaten in standby had staan; de televisie en een magnetron, en ongeveer twee apparaten constant in bedrijf; de elektrische deurbel en een alarmklok. Tegenwoordig heeft een doorsnee woning 10 tot 50 apparaten in standby of continue bedrijf: laptops, tablets, televisies, settopboxen, spelconsoles, magnetrons, ovens, fornuizen, waterkokers, koffiezetapparaten, slimme lampen, WiFi toegangspunten, WiFi verbonden zonneschermen, met internet verbonden snelkookpannen, vaatwassers en wasmachines en de lijst gaat maar door. Het aantal apparaten dat permanent stroom van het net haalt is drastisch gegroeid, terwijl het bewustzijn hierover tot een dieptepunt gedaald lijkt te zijn.

Fabrikant als Onderdelenleverancier

We zijn blij met de voorgestelde wijzigingen. Maar we zijn het niet eens met de mening van Louis Rossmann in deze video. Hij stelt dat hij niet blij is als wetgevers, fabrikanten dwingen om onderdelen leveranctier te worden en onderdelen, bijvoorbeeld 10 jaar lang, op voorraad dienen te houden. Hoewel we het grotendeels eens zijn met hem, dat dit een ongewenste last vormt voor de fabrikanten als ze gedwongen worden om een oude CPU beschikbaar te houden die niemand meer wil omdat deze sterk verouderd is, zien wij een andere oplossing. De fabrikant hoeft geen verouderde CPU te leveren om een inmiddels verouderde laptop te repareren. In plaats daarvan kan de fabrikant en de industrie als geheel nieuwe, maar compatibele CPU's leveren.

Op andere gebieden geldt hetzelfde. We zien een trend waar kleine wijzigingen aan onderdelen worden aangebracht. Waardoor ze incompatibel zijn zonder dat er enige verbetering of toegevoegde waarde ontstaat. We zien ook een trend om onderdelen te serialiseren. Hierdoor kan een onderdeel niet vervangen worden door exact eenzelfde onderdeel uit een ander apparaat van exact hetzelfde type. Het onderdeel word geweigerd door het aparaat, tot het nieuwe onderdeel aangemeld word. Wat enkel mogelijk is met speciale software, die enkel de fabrikant in bezit heeft.

Een laatste trend die we zien, is het voorzien van onderdelen van afwijkende onderdeel- en artikelnummers. We zien dit met name bij schakelaars en motoren. Waarbij alleen de fabrikant van het gereedschap, de machine of het apparaat het echte onderdeelnummer kent. Bij het bestellen van het onderdeel onder het afwijkende onderdeelnummer, wordt door de onderdelenfabrikant aangegeven het hele apparaat in te leveren bij de fabrikant van dat apparaat. Wanneer geprobeerd word het onderdeel bij de apparaat fabrikant te bestellen, blijkt vaak het betreffende onderdeel niet meer of nooit beschikbaar geweest te zijn. Hierdoor lijkt de enige optie te zijn: volledige vervanging voor een nieuw exemplaar, of reparatie tegen een prijs gelijkend aan het kopen van een nieuw exemplaar.

Waar Louis vind dat fabrikanten, fabrikanten moeten blijven, hebben in veel industrieën, fabrikanten zichzelf reeds decennia geleden tot onderdelen leverancier opgeworpen hebben. Vroeger zagen we dit vooral bij computers: speciale floppy drives, harde schijven en geheugen van Gateway, HP en Compaq met aangepaste connectoren en afwijkende notches. Helaas zijn deze fabrikanten meestal een veel te dure onderdelenleverancier, met weinig tot geen toegevoegde waarde. Tegenwoordig zien we het vooral op het gebied van elektrische gereeschappen, apparatuur en auto's.

De harde realiteit

Zonder een kapot apparaat te ontmantelen, is het vaak onmogelijk om erachter te komen wat nodig is om het te repareren; waardoor dagen tot weken stilstand ontstaat. Terwijl op kantoor, we erachter proberen te komen dat onderdeelnummer X voor model B uit jaar Z niet langer beschikbaar is en uit generieke onderdelen blijkt te bestaan. Het laatste komen we niet dankzij de fabrikant achter. We komen hierachter door onderdelen van het apparaat mee te nemen en op kantoor volledig uit elkaar te halen. Dingen na te meten en te compenseren voor slijtage. Of doorgebrande weerstanden, waar de fabrikant de waarde niet van wil geven en de kleurcode of belettering weggebrand is. Waar we door middel van berekeningen en trial en error we erachter proberen te komen met welke waarde de printplaat het weer doet.

Een voorbeeld is dat artikel 3453-76454 in de met moeite op internet gezochte tekening, welke we waarschijnlijk volgens de fabrikant niet in handen mogen hebben, getekend is als een half rond blokje met 2 ondefineerbare schroeven. Wat we uit het apparaat halen, is een aluminium plaatje van 3 mm dik, waar twee gaatjes in geboord zijn en een groefje in gefreesd is. In het groefje zit een 12 mm × 1,5 mm nitrile O-Ring, welke aan het vergaan is en vast zit met 2 machineschroeven M6 × 20 mm. De fabrikant bied dit plaatje, ring en schroeven aan als revisieset. Met nog heel veel meer zoekwerk, blijkt deze set voor het laatst twee jaar geleden in een catalogus te hebben gestaan. In Canada was het te koop voor CA$ 79,99. Door ons onderzoek, kunnen we deze generieke O-ring voor € 0.60 bij de plaatselijke hydrauliekwinkel kopen. De klant is blij, onder het apparaat vormt er zich geen plas met olie meer, en het repareren heeft maar anderhalve week geduurd. Want volgens de fabrikant was de enige optie het volledige apparaat, met een nieuw waarde van € 35.000,00 en twee maanden installatietijd, volledig te vervangen.

Met deze nieuwe wetgeving, hopen we dat onderdelen beter beschikbaar zullen worden gemaakt, weer achterwaarts en soms zelfs voorwaarts compatibel zullen worden en praktijken, zoals het geheim houden van reparatiehandleindingen en schema's en het verplaatsen van een montagegat om het generieke onderdeel voor een nieuwer model ongeschikt te maken, zullen stoppen.